Eerste week als vrijwilliger

Vorige week maandag ben ik gestart in het Maria internaat in Paramaribo. In totaal heb ik vorige week 3 dagen gewerkt.

Op maandag startte ik om 2 uur 's middags. Dit komt omdat de meiden tot 1 uur hier naar school gaan en vervolgens naar het internaat komen. Ik kwam binnen en de meiden zaten aan tafel om nog te lunchen. Ik mocht bij 1 van de andere vrijwilligers gaan zitten. Na het eten kregen de meisjes uitgelegd wat zij moesten gaan doen. Dit kon corvee zijn maar kon ook het verplichte rustmoment zijn. Het verplichte rustmoment zou nodig zijn om je daarna beter te kunnen concentreren bij het maken van je huiswerk. Het nut hiervan werd een kwartier lang besproken en toegelicht. De meiden moeten dan het verhaal bevestigen door 'ja, zuster' te zeggen. De voorzitter van het internaat wordt 'zuster' genoemd en haar man wordt 'meneer' genoemd. De meiden moeten ook altijd met twee woorden spreken. Wij als vrijwilligers en stagiaires mogen hun gelukkig bij hun voornaam noemen.
Vervolgens stonden alle meiden op om het lunch moment af te sluiten met een gebed. Ik had hier niet helemaal op gerekend en was dan ook wel verbaasd dat er heel monotoon het katholieke 'onze vader' werd opgezegd.
Na het eten heb ik zelf wat kennis gemaakt met de andere vrijwilligers en stagiaires. Voor mij was het niet helemaal helder wat van mij werd verwacht daarna, maar ik kreeg al gauw van de andere stagiaires te horen dat wij een vergadering zouden hebben die middag. Maar voor die vergadering konden wij nog even in de bibliotheek aan de slag. Hier was het nog al een zooi. Je zou zeggen dat alles juist in een zomervakantie op orde wordt gebracht zodat als de scholen beginnen je er weer helemaal klaar voor bent. Nou dat was dus helaas niet het geval. De boeken moesten uitgezocht worden en gesorteerd worden. Dat gaat denk ik nog wel een hele tijd duren voordat daar een beetje orde in komt.
In de vergadering van die middag werd de vorige week besproken en zaken die nog op de agenda staan voor die week. Ook hier duurde het bespreken van verschillende zaken erg lang. Wat mij betreft had het veel korter en bondiger kunnen zijn, maarja wie ik om daar op mijn eerste dag wat over te zeggen. Af en toe probeerde ik het wel samen te vatten en een conclusie uit te halen maar ook dit had niet veel nut, haha. Dus ik hoorde vervolgens alles maar netjes aan. Na de vergadering die inmiddels al een half uur was uitgelopen, moesten wij de meisjes gaan ondersteunen bij hun huiswerk. Ik kreeg een aantal kinderen onder mijn hoede waar het van belang was dat ik in kaart ging brengen bij welke vakken zij graag ondersteuning zouden willen hebben. Al snel kwam ik erachter dat het bij veel meiden om heel veel vakken gaat. Oei, ik moet mijn kennis ook maar eens even een beetje gaan ophalen. Het is bij mij ook wel ver weg gezakt.
Na het schoolwerk begeleiding moment raakte ik in gesprek met de stagiaire die daar nog de komende 9 maanden zal zijn. Uiteindelijk bleek het de bedoeling te zijn dat wij mee moesten gaan naar de tuin om daar te helpen. De meiden hier hebben allemaal een eigen vierkante meter grond bij het internaat waar zij zorg voor moeten dragen. In de weekenden gaan ze vaak naar Saramacca toe. Dit ligt op ongeveer een uur rijden van Paramaribo. Dit is ook een onderdeel van het Maria internaat, hier krijgen de meiden educatie over land- en tuinbouw. Het lijkt mij nog wel een keer leuk om hier mee naartoe te gaan en eens te kijken hoe het er daar aan toe gaat.
Na het tuin moment was het tijd om te gaan avond eten. Dit gebeurt om 7 uur 's avonds. Ik ben dit helemaal niet gewend, haha, dus ik vond het wel laat. Alle meiden hebben taken die zij moeten doen. Zo wordt er geholpen met het opscheppen van eten, afwassen, schoonmaken, opruimen ect. ect.. Heel bijzonder vind ik dat de meiden zonder klagen hun taak volbrengen. Soms vergeten ze wat en krijgen ze dit weer te horen van de zuster of meneer. Ze zijn dan verplicht om in het volgende moment het goed af te maken.
Na het eten wordt corvee gedaan en is er tijd om te douchen en klaar te maken voor het avond gebed. Om half 9 moeten de meiden al hun taken hebben gedaan en zich gewassen hebben om klaar te zijn voor het gebed. Eén van de meiden leidt het gebed en na het gebed staan de meiden op om naar boven te gaan om te slapen.
Eigenlijk was het mij de hele dag door niet duidelijk wat ik precies moest doen en wat van mij verwacht werd. Daarom deed ik maar wat ik dacht dat goed zou zijn. Zo waren zuster en meneer na het gebed nergens meer te vinden. Ik heb daarom maar met de andere stagiaire gezorgd dat de meiden in bed gingen liggen en dat het licht uit ging. Dit heeft heel wat voeten in de aarde want net toen het licht uit was kwam er nog een meisje naar boven die dan volgens het licht weer aan doet dus kan je weer opnieuw beginnen. Vervolgens moesten wij even op zoek naar Ariana en Marlon om te zeggen dat wij weg gingen. Het bleek dat hun huis op de begane grond is.


Vorige week dinsdag mocht ik op 10 uur beginnen. Toen ik binnen kwam was ik nog de enige stagiaire. Ik ben direct weer verder gegaan met het sorteren van de boeken in de bibliotheek. Om 11 uur kreeg ik versterking van 2 andere vrijwilligers. Dit was erg fijn, want het is leuker om dit samen te doen.
Rond 1 uur zijn de scholen uit en komen de kinderen naar het internaat toe. Marlon en Ariana waren alleen weg en wij wisten nog niet precies wat de bedoeling was. Op een gegeven moment maar gestart met de lunch. Na de lunch weer verder met de boeken in de bibliotheek om volgens de meiden te helpen met huiswerk.
Je merkt heel erg dat de meiden aan mij moeten wennen. Wat ik volkomen begrijp. Als puber zit je niet echt te wachten op een Nederlander die even gaat vertellen hoe je alles moet gaan doen. Aan mij de uitdaging om stukje bij beetje dichterbij de meiden te kunnen komen. Ik ben dan ook vorige week heel vaak genegeerd door de meiden of boos aangekeken. Maar ik kan dit hebben omdat ik volkomen begrijp dat zij niet op mij zitten te wachten. Dit heeft tijd nodig. Zo had ik ook direct een conflict met één van de meiden. Ze wilde ergens anders zitten met huiswerk maken maar zij verteld mij niet waarom. Als ik tegen haar sprak keek zij mij dan ook niet aan. Na eenmaal een afspraak met haar gemaakt te hebben en tegemoet te komen in haar wensen zag ik dat het muurtje om haar heen al iets begon af te brokkelen.


Vorige week woensdag draaide ik weer een avond dienst. Ik mocht dan ook weer om 2 uur beginnen. Het eerste uur dat ik aanwezig ben is het zoeken naar taken die ik kan gaan doen. De meiden gaan na de lunch corvee doen en rusten waardoor ik op zoek moet gaan naar andere bezigheden. We raakten aan de praat na de lunch over een incident die de vorige dag had plaats gevonden. De dochter van Marlon en Ariana heeft een hond. Dit was een hond die bij hun terecht was gekomen omdat hij anders geslacht en opgegeten zou gaan worden. Heel zielig was dat de hond de avond daarvoor dood gereden was door een auto voor het internaat. De dochter was er naartoe gegaan, met het risico om zelf ook aangereden te worden, en was erg overstuur geweest dat de hond was aangereden. Heel zielig allemaal, maar ook een lastige situatie aangezien haar ouders natuurlijk haar op willen vangen. Er was maar één stagiaire die avond die de overige 20 meiden kon opvangen. Het was natuurlijk erg zielig wat er was gebeurt en een lastige situatie om op te vangen. Hier hebben wij lang over gesproken aangezien je merkt dat je hier ook te maken krijgt met meningen en verschil ik cultuur hoe je deze situatie aan zou pakken. Interessant hoe er dan anders wordt gedacht.
Na het rustmoment was het tijd voor huiswerk. Het meisje waar ik de dag daarvoor een conflict mee had gehad vertelde mij dat zij geen huiswerk had. Ik stelde voor om een spelletje met haar te gaan doen. Maar zij gaf de voorkeur aan een boek voorlezen. Een leuk initiatief waar ik zeker voor open stond. Na 2 bladzijdes te hebben gelezen ging ze maar over op het vertellen van het samengevatte verhaal over het hele boek. Ik vond het zo bijzonder om te merken hoe enthousiast ze was en tegelijkertijd hoe open ze was naar mij. Ik vond het heel gaaf om te merken dat als je echt naar iemand luistert je zoveel dichterbij iemand kan komen en zijn/haar vertrouwen kan winnen.
Het was de bedoeling dat wij om 5 uur richting een verjaardagsfeest zouden vertrekken van iemand die een donatie had gedaan aan het internaat. De bus zou ons op komen halen, maar je bent hier natuurlijk in Suriname waardoor het uiteindelijk 6 uur werd voordat wij werden opgehaald. Eenmaal bij het feest aangekomen waren wij de eerste aanwezigen terwijl ik dacht dat wij echt te laat zouden zijn. Een feest waar eerst werd begonnen met een preek om vervolgens het feestje in te zetten met keiharde muziek. Zo prachtig om te zien dat de meiden niet meer stil kunnen zitten als de muziek aan gaat. Ze begonnen met dansen en ze hebben echt het feestje gemaakt. Geweldig om te zien! Na ontzettend genoten te hebben van de avond was het tijd om terug te keren naar het internaat om vervolgens naar huis te gaan.

Een eerste week op het internaat met veel nieuwe en bizarre momenten waar er nog meer van gaan volgen.